پروتکل های  UDP  و  TCP

 پروتکل های  UDP  و  TCPدو روش متداول جهت انتقال پکت در بستر اینترنت می باشند و هر دو آن ها  در لایه transport layer  کار می کنند .

TCP، مخفف کلمه ی  Transmission control protocol به معنی پروتکل کنترل انتقال می باشد . TCP یک پروتکل مبتنی بر ارتباط یا connection-oriented protocol است، یعنی دستگاه ها ارتباطی باید قبل از انتقال داده ها اتصال برقرار کرده و بعد از اتمام ارتباط نیز اتصال را ببندند.

پروتکل TCP ، قابل اعتماد بوده  و از مکانیزم های مختلف جهت بررسی داده ها استفاده میکند. به همین دلیل دریافت اطلاعات توسط مقصد را تضمین می کنند، انتقال اطلاعات در این پروتکل به ترتیب می باشد. همچنین به دلیل همین چک کردن اطلاعات در هنگام ارسال، سرعت انتقال اطلاعات توسط این پروتکل نسبت پروتکل UDP کمتر می باشد. امکان ارسال مجدد پکت های از دست رفته در این پروتکل برخلاف پروتکل UDP وجود دارد.

پروتکل TCP از روش Three way handshake  جهت اتصال و ارسال اطلاعات استفاده می کند که شامل، SYN، Acknowledge  و SYN-ACK می باشد.

برخی از پروتکل هایی که از TCP  استفاده میکنند شامل: HTTP، HTTPS، SMTP و FTP می باشند.

UDP ، مخفف User datagram protocol  می باشد. این پروتکل جهت انتقال داده هایی مانند فیلم، موزیک و به طور کلی Streamها استفاده می شود. در این نوع انتقال در صورتی که پکتی از دست برود امکان ارسال مجدد ان وجود ندارد و هیچگونه بررسی جهت ارسال پکت ها انجام نمی شود. به همین دلیل غیرقابل اعتماد می باشد. UDP روش بهینه برای انتقال به صورت Broadcast و multicast می باشد. سرعت این نوع انتقال به دلیل عدم بررسی ارتباط، بالا می باشد. زمانی که در انتقال داده ها سرعت ملاک اصلی باشد و تصحیح خطا و عدم دریافت بعضی از پکت ها چندان مورد نیاز نباشد، استفاده از UDP بهترین گزینه است.

برخی از پروتکل هایی که از UDP  استفاده میکنند شامل: SNMP، DNS، VoIP, DHCP و TFTP می باشند.